De vraag van ...
Joris Linssen
 |
| |
Joris Linssen
TV-presentator , interviewer / muzikant¹
En?
"Mijn liefde voor interviewen komt voort uit mijn interesse voor de mens. Bekende Nederlanders vind ik ook interessant, maar zij zijn zo gewend aan interviews. Ze zeggen alleen die dingen die ze willen zeggen. Ik vind het fijner om een open gesprek te hebben, zonder dat er van te voren over is nagedacht. Dit deed ik bijvoorbeeld bij Taxi, maar ook op Schiphol bij Hello Goodbye. Het mooiste aan interviewen is vanuit het niets een gesprek voeren. Van die gesprekken waarin ik niet weet waar we het over gaan hebben, en mijn gesprekspartner ook niet. Er zitten mensen tussen die dan dingen vertellen die ze nog nooit aan iemand anders hebben verteld, zelfs niet aan hun eigen partner.
Als je vraagt naar wat me anders maakt dan andere interviewers dan denk ik dat er bij bijna alle interviewers wel een spoortje ironie te ontdekken valt. Ze maken mensen een beetje belachelijk, en dat doe ik nooit. Ik probeer altijd echt van mijn gesprekspartners te houden en dat is misschien een verschil. Zelf vind ik Patrick Lodiers daar ook een mooi voorbeeld van. Hij geeft mensen het gevoel dat ze vrienden voor het leven zijn. Net als ikzelf houdt Patrick van zijn gesprekspartners en hij zou zichzelf nooit beter of belangrijker voelen dan hen. Bij een goed interview gaat het om die gelijkwaardigheid.
In alle interviewjaren heb ik geleerd dat het er niet om gaat of de vraag goed is, maar of het antwoord goed is. De beste vraag die je iemand kunt stellen is bijna altijd: ‘En?’ In vrijwel elke vraag zit namelijk al een waardeoordeel of een invulling. Dat is jammer, want daarmee zet je iemand op het verkeerde been. Rik Felderhof gaf me een keer een mooi compliment toen hij zei: ‘ Weet je wanneer jij op je best bent? Als je stil bent en niets zegt’. Als je als interviewer een stilte laat vallen, dan zegt de ander vaak heel wezenlijke dingen of dingen waarover hij twijfelde om het te gaan zeggen. Als je na elke punt een vraag stelt, komt het niet in een diepere laag terecht. Geen vragen stellen is dus eigenlijk het beste."
__________
Als je vraagt naar wat me anders maakt dan andere interviewers dan denk ik dat er bij bijna alle interviewers wel een spoortje ironie te ontdekken valt. Ze maken mensen een beetje belachelijk, en dat doe ik nooit. Ik probeer altijd echt van mijn gesprekspartners te houden en dat is misschien een verschil. Zelf vind ik Patrick Lodiers daar ook een mooi voorbeeld van. Hij geeft mensen het gevoel dat ze vrienden voor het leven zijn. Net als ikzelf houdt Patrick van zijn gesprekspartners en hij zou zichzelf nooit beter of belangrijker voelen dan hen. Bij een goed interview gaat het om die gelijkwaardigheid.
In alle interviewjaren heb ik geleerd dat het er niet om gaat of de vraag goed is, maar of het antwoord goed is. De beste vraag die je iemand kunt stellen is bijna altijd: ‘En?’ In vrijwel elke vraag zit namelijk al een waardeoordeel of een invulling. Dat is jammer, want daarmee zet je iemand op het verkeerde been. Rik Felderhof gaf me een keer een mooi compliment toen hij zei: ‘ Weet je wanneer jij op je best bent? Als je stil bent en niets zegt’. Als je als interviewer een stilte laat vallen, dan zegt de ander vaak heel wezenlijke dingen of dingen waarover hij twijfelde om het te gaan zeggen. Als je na elke punt een vraag stelt, komt het niet in een diepere laag terecht. Geen vragen stellen is dus eigenlijk het beste."
__________
[1]
Bron: deze alinea´s maken deel uit van een groter interview dat is gepubliceerd in het Geestdrift Magazine (jaargang 10, nr. 2, mei 2014) en zijn met toestemming overgenomen. Het interview is hier (pdf) in het geheel na te lezen (alleen al om de uitspraak "Ik ben hysterisch nieuwsgierig" een leestip). In het archief kunnen andere edities gevonden worden.
