Onderwijs
Leerlingen en het stellen van vragen
Bovenstaande quote van Justin Tarte las ik hier op twitter. Ik zou hem vertalen naar "In de meest betrokken klassen zijn het niet de leraren die goede vragen stellen. Het zijn de klassen waar de leerlingen goede vragen stellen."
Klopt deze uitspraak? Weet ik niet. Je ziet misschien hierin wel een trend in het geven van onderwijs terug. Enigszins aangezet, is deze trend in lesgeven:
Vroeger: leraren en docenten geven frontaal les. Leerlingen en studenten zijn in beginsel tijdens de lessen passief. De docent beantwoordt zijn eigen vragen. Deze traditionele docent weet zelf wel wat de leervragen van de leerlingen zijn.Daarna: vanuit de gedachte dat eenzijdig lesgeven niet motiveert, zien we de opkomst van de leraar / docent die vragen stelt aan leerlingen / studenten (die voorbereid moet zijn).Nu: het uitgangspunt van een les is de eigen, intrinsieke motivatie van de leerling of student. Deze stelt vragen aan de docent of leert vragen te stellen (zie bijvoorbeeld de opkomst van het montessori-onderwijs en van onderzoeken naar de betrokkenheid van leerlingen).
Nu moet je, zoals RenƩ Gude terecht ooit opmerkte, bij iedere indeling of afbakening je wel de vraag stellen of een andere indeling ook niet mogelijk zou zijn. En natuurlijk doet zich ook de vraag voor in hoeverre er geen grijs gebied is tussen de verschillende punten. Tot slot is het ook maar de vraag in hoeverre je bij alle drie punten niet iets van de andere punten terugziet (concreet: de traditionele leraar liet zijn of haar leerlingen ook vast wel dingen doen die uit hun eigen motivatie kwam). Maar dat terzijde.