Drie vragen om een burn-out te "voorkomen" en te overdenken.

Ik werd er door een collega op gewezen (en dan puur voor de vragen; niet dat zij zich zorgen maakte om mij 😅): drie vragen die je kunt stellen ten aanzien om een burn-out op je werk te voorkomen. Dit klonk interessant maar tegelijkertijd merkte ik enige twijfel: als het stellen van drie vragen voldoende zou zijn, waarom zijn er dan nog steeds mensen met een burn-out?

Dus het artikel erbij gepakt en ik denk dat het inderdaad drie interessante vragen zijn. Niet alleen om te stellen om een burn-out te voorkomen maar ook om jezelf te stellen als je met een burn-out thuis zit.
 

De drie vragen zijn afkomstig van Esther Hijman. Esther is werkzaam als onderwijscoach (ik ken haar niet dus verder geen garantie 😎) en heeft zelf een burn-out mee mogen maken. De vragen waren opgenomen in Schooljournaal no. 1 van CNVOnderwijs (p. 18; hier een linkje dat mogelijk maar tijdelijk beschikbaar is).

De drie vragen:

Wat moet je doen?

Wat mag je doen?

Wat is leuk om te doen?

 
Een voorbeeld van een juf uit het onderwijs:

Wat ik moet doen, is eten: dus ik moet iets hebben om te lunchen. Wat ik mag doen, is een collega helpen enkele gemaakte oefeningen na te kijken. Wat leuk is om te doen - waar ik echt van geniet - is nog eens die ene leuke documentaire te kijken over dat schooltje in Frankrijk.

De stelling van Hijman is dat er tussen de drie elementen evenwicht moet zijn. Het gaat echter bij veel mensen mis als één van de drie om te veel aandacht vraagt (met name als er een teveel aan moeten is).

Twijfel
Waar ik twijfel, is dat bepaalde activiteiten misschien wel een antwoord op meerdere vragen geven. Iets wat bijvoorbeeld moet, kan natuurlijk ook leuk zijn (en andersom). Sterker, zou dit niet juist de manier zijn om een burn-out te voorkomen: zou het niet mooi zijn als dat wat moet ook leuk is? Al kan ik me ook weer indenken dat het dan juist fout gaat.

Daarnaast is het maar de vraag of er enig bewijs is of een juiste balans tussen moeten, mogen en leuk vinden echt een burn-out zal voorkomen (het is in de kern voorspellende kennis waarvan je de vraag kunt stellen of het klopt).

Ik vermoed dat ook Hijman niet zover zou willen gaan. Wat de waarde van de drie vragen met name is, is dat ze je op verschillende manieren naar je werk laten kijken. In die zin zijn ze hopelijk reeds waardevol voor je?